Οι αναθεωρητές του 1968 είχαν συσπειρωθεί γύρω από την ιδέα μιας δημιουργικής και μαχητικής συμμετοχής της Ελλάδας στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Ετσι, μπορούσαν να γίνουν δεκτοί στις παρυφές τουλάχιστον της σοσιαλδημοκρατίας, που ήταν και είναι στον σκληρό πυρήνα του ευρωπαϊκού φεντεραλισμού. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά υποστήριζε πάντα την, όσο το δυνατόν ταχύτερη, δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης. Δηλαδή τη δημιουργία κοινού νομίσματος και συνακόλουθα κοινής οικονομικής πολιτικής, κοινής εξωτερικής πολιτικής και άμυνας, τη δημιουργία δηλαδή όλων των στοιχείων μιας νέας υπερεθνικής κυριαρχίας, που θα είχε προτεραιότητα απέναντι στην εθνική κυριαρχία των κρατών-μελών - περιοχών, που θα την αποτελούσαν.
Η επιλογή αυτή δεν είχε καθαρά ιδεολογικό χαρακτήρα. Δεν ήταν απλώς ένα όραμα, ούτε καν μία μέθοδος για να διαιωνιστεί η πρωτοφανής σε διάρκεια περίοδος ειρήνης ανάμεσα στα ευρωπαϊκά κράτη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, ενταγμένες στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά προϊόντων και κεφαλαίου, θα αποτελούσαν υποσύνολο, δηλαδή σύστημα που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από τους λαούς μέσα από αντιπροσωπευτικές διαδικασίες για να αποτραπούν οι δυσμενείς επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης.
Ο Κάρολος Μαρξ ανάμεσα στον μερκαντιλισμό, που είχαν επιλέξει οι εθνικιστές και τον φιλελευθερισμό, είναι σαφές ότι προτιμάει τον φιλελευθερισμό. Είναι χαρακτηριστικά τα άρθρα του στην αμερικανική εφημερίδα «Herald Tribune», που αντιμετωπίζουν το ανατολικό ζήτημα με τρόπο χαρακτηριστικά επηρεασμένο από την υπόλοιπη ανάλυσή του. Ο Μαρξ δηλαδή επιθυμούσε να ενισχυθεί η Οθωμανική Αυτοκρατορία και να μεταρρυθμιστεί ώστε να αποτελεί άξιο λόγου πλαίσιο για την καπιταλιστική ολοκλήρωση. Τα μίζερα εθνικά κράτη, και πρώτο το ελληνικό, δεν είχαν τέτοιες δυνατότητες και απλώς θα καθυστερούσαν τη σοσιαλιστική επανάσταση. Αλλά και έναν αιώνα περίπου αργότερα δύο βιβλία που έκαναν αίσθηση, «Η συσσώρευση του κεφαλαίου» της Ρόζας Λούξεμπουργκ (1913, Βερολίνο) και «Η παγκόσμια οικονομία και ο ιμπεριαλισμός» του Νικολάι Μπουχάριν (1917, Ρωσία), αποδεικνύουν ότι η μαρξιστική ανάλυση δεν έχει καμία επιείκεια για τη διατήρηση στη ζωή μικρών εθνικών οικονομιών, που μπορούσαν ίσως να επιβιώσουν με πολλές προσπάθειες.
Η βιωσιμότητα των επιτευγμάτων, κάθε βήμα που κάνει η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, προϋποθέτει την εγκατάλειψη τμημάτων εθνικής κυριαρχίας οικειοθελώς από τους πολίτες του συνόλου και κάθε μιας ευρωπαϊκής χώρας εθνικά προσδιορισμένης. Η εξέλιξη αυτή επιδεινώνεται από το γεγονός ότι η παγκοσμιοποίηση οφείλεται στην εξέλιξη της τεχνολογίας. Η παγκοσμιοποίηση προχωράει ακάθεκτη. Δεν υπάρχει πια γαλατικό χωριό. Τουλάχιστον όχι αυτό που είχε φράχτες και πόρτες από μεγάλους κορμούς δέντρων. Η παγκοσμιοποίηση αξιοποιεί όλα τα περιθώρια ανταγωνιστικότητας που διαθέτει μια οικονομία κάτω από τη δεδομένη εξέλιξη σε τεχνολογικό επίπεδο.
Είναι γνωστά από τις φωνές που εξαπολύουν οι κάθε είδους Κασσάνδρες, που είναι άφθονες στην Αριστερά και στην Κεντροαριστερά, ότι η παγκοσμιοποίηση έχει επώδυνες συνέπειες για όσους δεν μπορούν να προσαρμοστούν και να αξιοποιήσουν τον ανταγωνισμό. Υπάρχουν όμως βεβαίως και οι αγαθές συνέπειες. Η μείωση παραδείγματος χάριν του κόστους παραγωγής και επομένως της τιμής όλων των βιομηχανικών προϊόντων και ιδιαιτέρως των προϊόντων προχωρημένης τεχνολογίας. Ετσι το καταναλωτικό πρότυπο, που προβάλλει η παγκόσμια κοινωνία της πληροφόρησης, γίνεται προσιτό σε μεγάλο αριθμό κατοίκων του Τρίτου Κόσμου.
Αντιλαμβάνομαι ότι εδώ αρχίζω να συγκεντρώνω την ανυπομονησία των Ελληναράδων που με διαβάζουν: «Ασε, ρε φίλε, τη θεωρία και πες μας τι κερδίζουμε εμείς από την παγκοσμιοποίηση και την ύπαρξη του υποσυνόλου που λέγεται Ενωμένη Ευρώπη».
Είναι πολύ απλό. Ας εξετάσουμε το κεφάλαιο της αγροτικής παραγωγής όπου το κόστος σε μεγάλους τομείς ειδών βασικής διατροφής για τους ανθρώπους και τα ζώα έχει καταρρεύσει με την εισαγωγή μηχανικών μέσων καλλιέργειας σε τεράστιες φάρμες που αντιμετωπίζονται ως αποδέκτης προϊόντων αιχμής των βιομηχανιών λιπασμάτων. Στον τομέα αυτό, η αποκοπή από την παγκόσμια αγορά των ευρωπαϊκών δραστηριοτήτων με την κοινή αγροτική πολιτική (ΚΑΠ) προστατεύει το εισόδημα των αγροτών και την ποιότητα των προϊόντων που καταναλώνει ο κάτοικος των μεγάλων πόλεων. Εάν δεν υπήρχε η ΚΑΠ, οι αγρότες της Ευρώπης θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν το στάρι της Ρωσίας και του Καναδά, το βοδινό κρέας από την Αργεντινή, το κρέας αιγοπροβάτων από την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, τα κρασιά Καλιφόρνιας και άλλα ων ουκ έστι αριθμός. Είναι αυτονόητο ότι τα ευρωπαϊκά προϊόντα, που δεν θα μπορούσαν να διαφοροποιηθούν αισθητά, θα αντιμετώπιζαν ως ομοειδή αυτά των τρίτων χωρών και σιγά-σιγά θα έχαναν τον έλεγχο της αγοράς.
Θα ήταν πολύ εύκολο να υποστηριχθεί ότι σύμφωνα με την λογική και την κατανομή του Γκάους, το πολίτευμα της Δημοκρατίας στηρίζεται από αδιάφορους, ηλίθιους και μετριότητες οι οποίοι αναπόφευκτα είναι η πλειοψηφία του λαού που ψηφίζει. Θα ήταν επίσης περίεργο να ισχυριστούμε ότι μπορεί μεν ένας λαός να αντισταθεί σε μια Δικτατορία, αλλά θα ήταν αδικαιολόγητο να αντισταθεί σε μια Δημοκρατία, αφού υποτίθεται ότι αυτή βασίζεται στην πλειοψηφία του λαού.
Το πρόβλημα της Δημοκρατίας μας είναι ότι το πολιτικό ενδιαφέρον τουλάχιστον του 90% του λαού που ψηφίζει είναι τόσο χαμηλό, ώστε να μην γνωρίζει ποιος αντιπροσωπεύει ποιες θέσεις και ποιες συνέπειες θα έχουν οι πολιτικές του αποφάσεις. Αυτό το 90% των ψηφοφόρων ενθουσιάζονται με τις διαφημιστικές στρατηγικές των κομμάτων πριν από τις εκλογές, διαφημιστικές στρατηγικές οι οποίες διατυμπανίζουν ότι δήθεν ο λαός επεμβαίνει στην τύχη της χώρας με την ψήφο του. Μετά την ψηφοφορία, τις εκλογές αυτό το 90% συνειδητοποιεί ότι επέλεξε λάθος πολιτική συσκευασία, με αποτέλεσμα τα επόμενα χρόνια και έως τις επόμενες εκλογές να ομολογεί ότι «τίποτε δεν αλλάζει» και να αδιαφορεί πλήρως για τα πολιτικά δρώμενα.
Έτσι οι ασκούντες την κυβερνητική πολιτική και τα αόρατα κέντρα εξουσίας που επιχορηγούν την πολιτική εξουσία προωθούν σημαντικά και ζωτικής σημασίας πολιτικά ζητήματα, τα οποία όμως παραμένουν εκτός της ευρείας πολιτικής συζήτησης και πολιτικού ελέγχου λόγω της αδιαφορίας του λαού. Ποια είναι όμως αυτά τα αόρατα κέντρα εξουσίας και γιατί η αδιαφορία του λαού αυξάνει την δυναμική τους; Η απάντηση θα δοθεί από μόνη της μετά την διατύπωση των εξής «ρητορικών» ερωτημάτων.
Μήπως η επίθεση-εισβολή των λαθρομεταναστών στην πατρίδα μας οφείλεται σε μια παγκόσμια συνομωσία σε συνεργασία με την πολιτική μαφία της ΕΕ και του περιβόητου Τζορτζ Σόρος ή είναι τυχαία; Μήπως οι προσπάθειες αποσταθεροποίησης που συμβαίνουν σε ορισμένες περιοχές του κόσμου είναι αποτέλεσμα κάποιας συνομωσίας ή είναι τυχαία γεγονότα; Μήπως τα ΜΜΕ, διεθνή και εγχώρια, είναι μέρος και συναυτουργοί αυτής της συνομωσίας ή απλώς αντανακλούν τα τυχαία γεγονότα; Η ρεαλιστική πραγματικότητα ομιλεί από μόνη της. Όπου το κυρίαρχο κράτος-έθνος αντιστέκεται στις επιθυμίες διεθνών κέντρων εξουσίας τότε άμεσα ξεκινά η προσπάθεια αποσταθεροποίησής του με τελικό στόχο την εξάλειψή του. Ότι κρατά τον εθνικό οργανισμό ζωντανό δέχεται επιθέσεις, καταγγελίες και δολοφονίες. Οτιδήποτε εθνικό αναγορεύεται σε «ρατσιστικό» και «ναζιστικό» (δυο λέξεις που ειρήσθω εν παρόδω πρωτοχρησιμοποιήθηκαν από κομμουνιστές) και παραδίδεται στην πυρά, όμοια με αυτήν των μαγισσών του μεσαίωνα.
Η στρατηγική και η πρόθεση της παγκοσμιοποίησης υπαγορεύει την καταγγελία και τον ευτελισμό κάθε τι που έχει σχέση με το έθνος, όπως πολιτιστική ταυτότητα, μητρική γλώσσα, συλλογική μνήμη, προσωπική ευθύνη, κυριαρχία και ανεξαρτησία. Όλες αυτές οι εθνικές έννοιες θα πρέπει σύμφωνα με την πρόθεση της Νέας Παγκόσμιας Τάξης να επανερμηνευτούν και να αποσπαστούν από τον πυρήνα τους. Η Νέα Παγκόσμια Τάξη προσβλέπει στην διάλυση των εθνικών κρατών που αντιστέκονται στην κυριαρχία της, χωρίς φειδώ μέσων και μεθόδων. Ο τελικός στόχος είναι μια αμετάκλητη εξάρτηση και υποδούλωση σε μια κεντρική δύναμη, σε ένα κέντρο εξουσίας. Όποιος αντιστέκεται απομονώνεται, φυλακίζεται και ενίοτε δολοφονείται. Οι προσπάθειες αυτές των ξένων κέντρων εξουσίας βρίσκονται στην πατρίδα μας σε προχωρημένο στάδιο και ήδη λαμβάνονται καθημερινά μικρές ή μεγάλες πολιτικές αποφάσεις για να εκπληρωθεί η στρατηγική τους. Θα πρέπει να έχουμε υπόψη ότι «στην πολιτική δεν συμβαίνει τίποτε τυχαία, ότι συμβαίνει έχει προγραμματιστεί λεπτομερώς από πριν».
Η Ε.Ε. είναι ένα θεμελιώδες δομικό στοιχείο της Νέας Παγκόσμιας Τάξης. Η πολιτική και ο χαρακτήρας της ΕΕ στοχεύει στην διάλυση του κράτους-έθνους. Το πλέγμα της γραφειοκρατίας και αυθαιρεσίας της ΕΕ σκοπεύει να θυσιάσει άνευ ενδοιασμών το κράτος-έθνος στον βωμό της παγκοσμιοποίησης, της πολτοποίησης των λαών μέσω της λαθρομετανάστευσης και του ληστρικού καπιταλισμού. Πολλές πόλεις της Ευρώπης ήδη έχουν παραδοθεί στους αφρικανούς και ασιάτες λαθρομετανάστες και αν δεν αντισταθούμε η Αθήνα σε λίγα χρόνια θα είναι μια πόλη Ασιατών και Αφρικανών. Το θεμέλιο της κοινωνίας μας, ο ελληνικός αυτόχθων πληθυσμός, υπονομεύεται από την προδοτική και αντεθνική πολιτική του συνταγματικού τόξου που έχει στόχο να ενσωματωθούμε σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία όπου θα κυριαρχούν οι λαθρομετανάστες. Οι πολιτικάντηδες που κυβερνούν την χώρα μας έχουν αφήσει στο βεστιάριο της εξουσίας την εθνική τους ταυτότητα, αμφίβολο αν την κατείχαν ποτέ. Όποιος από αυτούς τολμά να αντισταθεί στην παγκοσμιοποίηση απομακρύνεται από την σκηνή της εξουσίας, πολλοί δε από αυτούς δεν έχουν καν συνειδητοποιήσει την απειλή της εθνικής μας κυριαρχίας.
Τα εγχώρια ΜΜΕ υπό τις εντολές αφανών κέντρων εξουσίας καθοδηγούν τον λαό προσφέροντάς του καθημερινά ειδήσεις και σχόλια που χειραγωγούν τον μηχανισμό σκέψης του, τις συνήθειες και τα έθιμά του, τον κάνουν να αδιαφορεί. Εφημερίδες, τηλεοπτικοί σταθμοί, ειδησεογραφικοί ιστότοποι έχουν παραδοθεί σε μια δράκα μεσαζόντων και αδίστακτων τραπεζικών- επιχειρηματικών συμφερόντων, που πίσω τους έχουν ξένα κέντρα εξουσίας, μονοπωλώντας την ενημέρωση και διαμορφώνοντας συνειδήσεις.
Ο ελληνικός λαός πρέπει να αποδείξει ότι δεν είναι ούτε αδιάφορος, ούτε ηλίθιος, ούτε μετριότητα. Εάν συνεχίσει να αδιαφορεί και να χειραγωγείται από αργυρώνητους πολιτικούς, ξενοκίνητα κόμματα και αόρατα κέντρα εξουσίας, αν δεν αντισταθεί στην «Δημοκρατία», τότε μετά βεβαιότητας αυτή η αδιαφορία του θα κάψει συθέμελα όλη την χώρα.
Σοκ και δέος προκαλούν τα νέα βιβλία ιστορίας τα οποία ετοιμάζονται να εξαπολύσουν εναντίον των παιδικών ψυχών οι ανθέλληνες συριζαίοι.