«Την συνέχεια της εθνικής συνειδήσεως της Λαϊκής Κοινότητας των
Ελλήνων στον ιστορικό χρόνο προσπαθούν να αμφισβητήσουν ψευτοϊστορικοί (τόσο οι απάτριδες διεθνιστές της νέας αριστεράς, όσο και οι
οικουμενιστές φιλελεύθεροι υπέρμαχοι της παγκοσμιοποίησης), οι οποίοι ισχυρίζονται ότι το Έθνος μας είναι τάχα ένα δημιούργημα ελληνοκεντρικών ρομαντικών διανοουμένων του 19ου αιώνα! Η νέα Ελεύθερη
Ελλάδα αποτελεί τον πόθο και τον στόχο του Κινήματος των Ελλήνων
Εθνικιστών
Οι σημερινοί κάτοικοι αυτής της χώρας, οι ΑΛΗΘΙΝΟΙ και ΓΝΗΣΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, αποτελούν την αυθεντική φυσική συνέχεια των Αρχαίων Ελλήνων, όπως έχει ήδη αποδείξει πλέον εκτός της ιστορίας, της γλωσσολογίας και της λαογραφίας και η γενετική επιστήμη και η ανθρωπολογία. Αυτό σε πείσμα των διεθνιστών, φιλελεύθερης και μαρξιστικής κατευθύνσεως, οι οποίοι με κάθε τρόπο αμφισβητούν αυτήν την Αλήθεια! Την αμφισβητούν όχι μόνον στα λόγια, αλλά και στην πράξη, με τα εκατομμύρια λαθρομεταναστών, στους οποίους επιθυμούν και επιδιώκουν να δώσουν «Ελληνική Ιθαγένεια», να τους «ελληνοποιήσουν» ώστε να καταργήσουν έτσι την φυλετική συνέχεια του Έθνους μας, μια συνέχεια τόσων χιλιάδων ετών.
Έλλην είναι όποιος μετέχει ελληνικής παιδείας και έχει ελληνική καταγωγή. Για άλλη μια φορά οι Βυζαντινοί λόγιοι χωρίζουν τον κόσμο σε Έλληνες και βαρβάρους.»… «Η χρήση αυτή του όρου Έλλην με την εθνολογική του σημασία και η κάποια ταύτιση του όρου Ρωμαίος με τον όρο Έλλην θα γενικευθούν στους κατοπινούς αιώνες». (Νικόλαος Σβορώνος, «ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ – ΓΕΝΕΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ»), αλλά και ο Καθηγητής φιλοσοφίας Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, Ακαδημαϊκός, όχι ασφαλώς «φασιστικών» φρονημάτων, ο οποίος σε άρθρο του με τίτλο «Η ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ». στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» (28/1/2010), τόνιζε ξεκάθαρα ότι: «… η διαχρονική συνέχεια του Ελληνικού Έθνους, λοιπόν, είναι διάτορα μαρτυρημένη από την ιστορική πραγματικότητα και δεν είναι απλώς εφεύρημα του “Ελληνικού ρωμαντισμού του 19ου αιώνα”, προς ιδεολογική στήριξη “εθνικών επεκτατισμών”, όπως επιπόλαια γράφεται...» Η συνέχεια των Ελλήνων, λοιπόν, είναι δεδομένη. Ναι! Είμαστε οι απόγονοι του μεγάλου εκείνου Έθνους, το οποίο δημιούργησε τον λαμπρότερο Πολιτισμό και προχώρησε στην θεμελίωση μίας μεγάλης χιλιόχρονης Αυτοκρατορίας, η οποία κράτησε τα βάρβαρα στίφη και το πνεύμα της Ανατολής μακριά από την Ευρώπη, μέχρι να πέσει ηρωικά μαχόμενη, προδομένη και από την επιλήσμονα άξεστη Δύση, στην πύλη του Ρωμανού τον Μάιο εκείνο του 1453. Μετά την Επανάσταση του Γένους γεννήθηκε ένα νέο Ελληνικό κράτος, το οποίον όμως, δυστυχώς λειτούργησε και λειτουργεί μέχρι σήμερα κάτω από τον ασφυκτικό κλοιό της ξενοκρατίας. Ελάχιστα τα χρονικά διαστήματα μιας πραγματικής εθνικής ελευθερίας στην Ιστορία μας αυτή των 180 χρόνων. Είναι δε εξόχως σημαντικό να λεχθεί ότι, ακόμη και στις περιστάσεις εκείνες κατά τις οποίες υπήρξε αληθινή εθνική ηγεσία στη χώρα μας, δεν επετεύχθη τελικά ο εθνικός στόχος, αφού αυτές οι ίδιες οι δομές του κράτους ήσαν σχεδιασμένες έτσι ώστε τελικώς οι άνθρωποι των ξένων να ελέγχουν το κράτος των Ελλήνων, το τραγελαφικό «ψευτορωμαίικο»!
Στην πραγματικότητα η Αληθινή Ιστορία του νέου Ελληνικού κράτους δεν έχει γραφεί ακόμη και όλα τα σκοτεινά παρασκήνια παραμένουν άγνωστα στον Ελληνικό Λαό! Η γνώση της Ιστορίας, της Αληθινής Ιστορίας του Έθνους, αποτελεί απαραίτητο εφόδιο προκειμένου να δημιουργηθεί η νέα ελεύθερη Ελλάδα, η οποία αποτελεί τον πόθο και τον στόχο του Κινήματος των Ελλήνων Εθνικιστών
Ο νεότερος ιστορικός μας βίος, προσέφερε στο Έθνος μιαν αντίστοιχη πολλαπλή ηθική πείρα: την εφικτότητα κι ευδοκίμηση της ελευθερίας ως κυρίαρχης αξίας μας, που διαποτίζει την καθαρή «καθαυτήν» πράξη του Αγώνα υπέρ της ελευθερίας. Αυτή η πείρα είχε βέβαια ως χιλιάκριβο μέσο απόκτησής της το ισχυρότερο νόμισμα της Ιστορίας: το Αίμα! Ακολουθώντας την τροχιά της νεότερης πολεμικής ιστορίας του Έθνους, ιχνηλατούμε μ’ έξαρση και φρίκη το ηθικό περιεχόμενο και το νόημα του Αγώνα στην Εθνικιστική αντίληψη: Το 1821 μας χάρισε την πείρα της ανάκτησης της ελευθερίας. Το 1912 την πείρα της επέκτασης και του μεγαλείου της. Το 1922 την πείρα της σχεδόν ολοκλήρωσής της και την πικρία της απώλειάς της. Το 1940 την πείρα της συντήρησής της. Το 1974 την πείρα της αντίστασης στην προδοσία και το ξεπούλημά της! Το 1821 επιζητεί την ελευθερία με τη μορφή του αρχέγονου προγονικού ιδεώδους. Το 1912 την κατορθώνει ως εμπράγματο μεγαλείο. Το 1922 την αποπειράται ως επιδιωκόμενη υλοποίηση ενός τιτανίου οράματος. Τό 1940 την υπερασπίζεται ως ελάχιστη αναγκαία πραγματικότητα. Το 1974 την διεκδικεί από τους Εμπόρους των Εθνών και τους προδότες υπηρέτες τους, ήδη προπωλημένη σκλάβα! Ο λαμπρός ηρωισμός του 1974, ο εγγύτερος στα χρόνια των σημερινών Ελλήνων Εθνικιστών (Ελλαδιτών και Κυπρίων), αποτελεί κυριολεκτικά μιαν ανυπέρβλητη θεωρητική δυσχέρεια. Είναι ο περιφανέστερος νεοελληνικός ηρωισμός, ο πιο προδομένος, ο πιο άκαρπος, ο πιο σιωπηρός κι αδικημένος και γι’ αυτό ακριβώς ο βαθύτερα γνήσιος. Στο μύχιο βάθος αυτού του ηρωισμού υπόκειται ως ψυχολογικό υπόβαθρο η βιολογική μέθη, η ερασιθάνατη κι ατρόμητη εφηβεία. Είναι ο ηρωισμός της ζωικής πλησμονής, της βιολογικής ορμής, ο κατ’ εξοχήν ηρωισμός της ανδρείας: δηλαδή η αρχαϊκή πάτρια εκδοχή του Αγώνα, τιτάνια και γυμνή ηθική βούληση ησιόδειας αρχαϊκής διάστασης
Οι σημερινοί κάτοικοι αυτής της χώρας, οι ΑΛΗΘΙΝΟΙ και ΓΝΗΣΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, αποτελούν την αυθεντική φυσική συνέχεια των Αρχαίων Ελλήνων, όπως έχει ήδη αποδείξει πλέον εκτός της ιστορίας, της γλωσσολογίας και της λαογραφίας και η γενετική επιστήμη και η ανθρωπολογία. Αυτό σε πείσμα των διεθνιστών, φιλελεύθερης και μαρξιστικής κατευθύνσεως, οι οποίοι με κάθε τρόπο αμφισβητούν αυτήν την Αλήθεια! Την αμφισβητούν όχι μόνον στα λόγια, αλλά και στην πράξη, με τα εκατομμύρια λαθρομεταναστών, στους οποίους επιθυμούν και επιδιώκουν να δώσουν «Ελληνική Ιθαγένεια», να τους «ελληνοποιήσουν» ώστε να καταργήσουν έτσι την φυλετική συνέχεια του Έθνους μας, μια συνέχεια τόσων χιλιάδων ετών.
Έλλην είναι όποιος μετέχει ελληνικής παιδείας και έχει ελληνική καταγωγή. Για άλλη μια φορά οι Βυζαντινοί λόγιοι χωρίζουν τον κόσμο σε Έλληνες και βαρβάρους.»… «Η χρήση αυτή του όρου Έλλην με την εθνολογική του σημασία και η κάποια ταύτιση του όρου Ρωμαίος με τον όρο Έλλην θα γενικευθούν στους κατοπινούς αιώνες». (Νικόλαος Σβορώνος, «ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ – ΓΕΝΕΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ»), αλλά και ο Καθηγητής φιλοσοφίας Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, Ακαδημαϊκός, όχι ασφαλώς «φασιστικών» φρονημάτων, ο οποίος σε άρθρο του με τίτλο «Η ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ». στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» (28/1/2010), τόνιζε ξεκάθαρα ότι: «… η διαχρονική συνέχεια του Ελληνικού Έθνους, λοιπόν, είναι διάτορα μαρτυρημένη από την ιστορική πραγματικότητα και δεν είναι απλώς εφεύρημα του “Ελληνικού ρωμαντισμού του 19ου αιώνα”, προς ιδεολογική στήριξη “εθνικών επεκτατισμών”, όπως επιπόλαια γράφεται...» Η συνέχεια των Ελλήνων, λοιπόν, είναι δεδομένη. Ναι! Είμαστε οι απόγονοι του μεγάλου εκείνου Έθνους, το οποίο δημιούργησε τον λαμπρότερο Πολιτισμό και προχώρησε στην θεμελίωση μίας μεγάλης χιλιόχρονης Αυτοκρατορίας, η οποία κράτησε τα βάρβαρα στίφη και το πνεύμα της Ανατολής μακριά από την Ευρώπη, μέχρι να πέσει ηρωικά μαχόμενη, προδομένη και από την επιλήσμονα άξεστη Δύση, στην πύλη του Ρωμανού τον Μάιο εκείνο του 1453. Μετά την Επανάσταση του Γένους γεννήθηκε ένα νέο Ελληνικό κράτος, το οποίον όμως, δυστυχώς λειτούργησε και λειτουργεί μέχρι σήμερα κάτω από τον ασφυκτικό κλοιό της ξενοκρατίας. Ελάχιστα τα χρονικά διαστήματα μιας πραγματικής εθνικής ελευθερίας στην Ιστορία μας αυτή των 180 χρόνων. Είναι δε εξόχως σημαντικό να λεχθεί ότι, ακόμη και στις περιστάσεις εκείνες κατά τις οποίες υπήρξε αληθινή εθνική ηγεσία στη χώρα μας, δεν επετεύχθη τελικά ο εθνικός στόχος, αφού αυτές οι ίδιες οι δομές του κράτους ήσαν σχεδιασμένες έτσι ώστε τελικώς οι άνθρωποι των ξένων να ελέγχουν το κράτος των Ελλήνων, το τραγελαφικό «ψευτορωμαίικο»!
Στην πραγματικότητα η Αληθινή Ιστορία του νέου Ελληνικού κράτους δεν έχει γραφεί ακόμη και όλα τα σκοτεινά παρασκήνια παραμένουν άγνωστα στον Ελληνικό Λαό! Η γνώση της Ιστορίας, της Αληθινής Ιστορίας του Έθνους, αποτελεί απαραίτητο εφόδιο προκειμένου να δημιουργηθεί η νέα ελεύθερη Ελλάδα, η οποία αποτελεί τον πόθο και τον στόχο του Κινήματος των Ελλήνων Εθνικιστών
Ο νεότερος ιστορικός μας βίος, προσέφερε στο Έθνος μιαν αντίστοιχη πολλαπλή ηθική πείρα: την εφικτότητα κι ευδοκίμηση της ελευθερίας ως κυρίαρχης αξίας μας, που διαποτίζει την καθαρή «καθαυτήν» πράξη του Αγώνα υπέρ της ελευθερίας. Αυτή η πείρα είχε βέβαια ως χιλιάκριβο μέσο απόκτησής της το ισχυρότερο νόμισμα της Ιστορίας: το Αίμα! Ακολουθώντας την τροχιά της νεότερης πολεμικής ιστορίας του Έθνους, ιχνηλατούμε μ’ έξαρση και φρίκη το ηθικό περιεχόμενο και το νόημα του Αγώνα στην Εθνικιστική αντίληψη: Το 1821 μας χάρισε την πείρα της ανάκτησης της ελευθερίας. Το 1912 την πείρα της επέκτασης και του μεγαλείου της. Το 1922 την πείρα της σχεδόν ολοκλήρωσής της και την πικρία της απώλειάς της. Το 1940 την πείρα της συντήρησής της. Το 1974 την πείρα της αντίστασης στην προδοσία και το ξεπούλημά της! Το 1821 επιζητεί την ελευθερία με τη μορφή του αρχέγονου προγονικού ιδεώδους. Το 1912 την κατορθώνει ως εμπράγματο μεγαλείο. Το 1922 την αποπειράται ως επιδιωκόμενη υλοποίηση ενός τιτανίου οράματος. Τό 1940 την υπερασπίζεται ως ελάχιστη αναγκαία πραγματικότητα. Το 1974 την διεκδικεί από τους Εμπόρους των Εθνών και τους προδότες υπηρέτες τους, ήδη προπωλημένη σκλάβα! Ο λαμπρός ηρωισμός του 1974, ο εγγύτερος στα χρόνια των σημερινών Ελλήνων Εθνικιστών (Ελλαδιτών και Κυπρίων), αποτελεί κυριολεκτικά μιαν ανυπέρβλητη θεωρητική δυσχέρεια. Είναι ο περιφανέστερος νεοελληνικός ηρωισμός, ο πιο προδομένος, ο πιο άκαρπος, ο πιο σιωπηρός κι αδικημένος και γι’ αυτό ακριβώς ο βαθύτερα γνήσιος. Στο μύχιο βάθος αυτού του ηρωισμού υπόκειται ως ψυχολογικό υπόβαθρο η βιολογική μέθη, η ερασιθάνατη κι ατρόμητη εφηβεία. Είναι ο ηρωισμός της ζωικής πλησμονής, της βιολογικής ορμής, ο κατ’ εξοχήν ηρωισμός της ανδρείας: δηλαδή η αρχαϊκή πάτρια εκδοχή του Αγώνα, τιτάνια και γυμνή ηθική βούληση ησιόδειας αρχαϊκής διάστασης
