Οι κάτοικοι του Καστριτσίου έκραξαν τον κομμουνιστόμαγκα των Πατρών

Ιδιαιτέρως προβεβλημένος από τα ΜΜΕ (των κόκκινων ολιγαρχών και δημοσιογράφων…) είναι ο κομμουνιστόμαγκας δήμαρχος της Πάτρας.

Ποιο είναι το έργο του; Έργο δεν υπάρχει, αλλά τα’ χει βάλει με την Χρυσή Αυγή, αρνούμενος να δώσει τα στοιχεία που του ζητούνται και ως εκ της θέσεώς του είναι υποχρεωμένος να δίνει στο τρίτο κόμμα της χώρας κι αυτό φτάνει και περισσεύει για να προβάλλεται.

Ωστόσο, κάποιοι δημότες του απηύδησαν από την απραξία του και απαιτούν έργα!  

Έτσι, τελεσίγραφο του έστειλαν οι κάτοικοι ενός χωριού μόλις 10 χλμ. έξω από την Πάτρα –του Άνω Καστριτσίου- προειδοποιώντας ότι θα «ανεξαρτητοποιηθούν» από τον δήμο Πατρέων, αν δεν επιλυθούν τα προβλήματά τους.

Στην σχετική επιστολή τους, την οποία δημοσιεύει το Patra news, οι 505 από τους 800 ενηλίκους κατοίκους του χωριού, εκφράζουν την αγανάκτησή τους για σειρά προβλημάτων που αντιμετωπίζουν καθημερινά και κάνουν λόγο για αποχώρηση από τον Δήμο και ανεξαρτητοποίηση ως αυτόνομη κοινότητα.

Το βασικό τους πρόβλημα είναι η ύδρευση, οι λογαριασμοί της οποίας ανεβαίνουν συνεχώς επί των ημερών του κομμουνιστόμαγκα, την ίδια ώρα που οι παροχές του Δήμου είναι παμπάλαιες. Οι κάτοικοι στην τελεσιγραφική επιστολή τους κάνουν λόγο για σκουριασμένα δίκτυα, αμίαντο εν έτει 2016 και για χρωστούμενα από ανεμογεννήτριες και την πηγή.

Κι αν περιμένουν από αυτόν τον ανεκδιήγητο να επιλυθούν τα προβλήματά τους, να μας… γράψουν!

Σαν σήμερα το 1849: Ο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος περνά στο πάνθεον των Ηρώων του Έθνους

Σαν σήμερα πριν 167 χρόνια (25 Σεπτεμβρίου 1849) φεύγει από την ζωή ο Ήρωας του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνας, Νικηταράς ο Τουρκοφάγος, ο άνθρωπος που πολλάκις διεκρίθη για τον Ηρωισμό του και την Ιερά Μανία με την οποία πολεμούσε υπέρ Πίστεως και Πατρίδος.

Προδομένος και παραμελημένος, όπως πολλοί μεγάλοι άνδρες μέχρι σήμερα -, από το ελλαδικό και τότε νεοσύστατο, αλλά πάντα υπό κατοχή - κράτος, ο Νικηταράς έφτασε μέχρι του σημείου να καταστεί ζητιάνος και τυφλός από τις διώξεις που του επεφύλαξε η κυβέρνηση του Βασιλέα Όθωνα.

Ο Νικηταράς φυλακίστηκε το 1839 με την ανυπόστατη κατηγορία ότι επιθυμούσε την αντικατάσταση του Όθωνα από έναν Ρώσο πρίγκιπα. Παρέμεινε στην φυλακή επί 18 μήνες όπου και έχασε την όραση του από τα βασανιστήρια και το ζάχαρο από το ποίο έπασχε. Στην συνέχεια του δόθηκε μία «άδεια επαιτείας», ώστε να μπορεί να ζητιανεύει στον ναό της Ευαγγελίστριας κάθε Παρασκευή. Μετά το 1843 του δόθηκε μία πενιχρή σύνταξη, η οποία δεν αρκούσε καν για να του εξασφαλίσει την αξιοπρεπή διαβίωση.

Μυήθηκε στην Φιλική Εταιρία στις 18 Οκτωβρίου του 1818 και στις 23 Μαρτίου του 1821 εισήλθε στην Καλαμάτα μαζί με τους άλλους στρατιωτικούς αρχηγούς, σε μία από τις πρώτες πράξεις της Επαναστάσεως. Πήρε μέρος στην Μάχη του Βαλτετσίου και την Μάχη των Δολιανών όπου με μία ισχνή δύναμη 200 ανδρών κατάφερε να αποκρούσει χιλιάδες τούρκων, κερδίζοντας έτσι το προσωνύμιο του Τουρκοφάγου. Οι συγκεκριμένες μάχες αποτέλεσαν το ουσιαστικό προοίμιο της Άλωσης της Τριπολιτσάς που αποτέλεσε σταθμό για την εδραίωση και την εξέλιξη της Επανάστασης του 1821, στην οποία όχι μόνο πήρε μέρος ο Νικηταράς, αλλά και διακρίθηκε.

Στις 26 Ιουλίου του 1822 οι τούρκοι αρχίζουν να μπαίνουν στα στενά των Δερβενακίων και η θηριώδης σε μέγεθος στρατιά του Δράμαλη απειλεί να πνίξει την Επανάσταση. Μετά από λίγο άρχισαν να δέχονται πυρά από τον Αντώνη Κολοκοτρώνη και τους άνδρες του. Εν τέλει οπισθοχώρησαν και αποφάσισαν να πάρουν το πέρασμα προς τον Άγιο Σώστη.

Όμως ο Νικηταράς και ο Παπαφλέσσας είχαν ήδη ειδοποιηθεί και βρίσκονταν στην περιοχή. Η τουρκική πομπή βρέθηκε περικυκλωμένοι και υπό διασταυρούμενα πυρά. Από τα ανατολικά βρισκόταν ο Νικηταράς και ο Παπαφλέσσας και από τα δυτικά οι άνδρες του Αντώνη Κολοκοτρώνη. Οι τούρκοι πέφτουν ενώπιον της Ιεράς Μανίας των Ελλήνων που πολεμάνε για Πατρίδα, Πίστη και Ελευθερία. Η νύχτα έσωσε τους τούρκους, οι οποίοι μέχρι εκείνη την ώρα είχαν μετρήσει ήδη 4500 νεκρούς και η στρατιά του Δράμαλη διασπάστηκε με λίγους να καταφέρνουν να φτάσουν στην Κόρινθο και το κύριο μέρος του στρατεύματος να επιστρέφει στην Τίρυνθα.

Δύο μέρες μετά στις 28 Ιουλίου ο Δράμαλης επεχείρησε δεύτερη φορά να φτάσει στην Κόρινθο, όμως γνώρισε και άλλη μία πανωλεθρία, μικρότερης βέβαια εμβέλειας και εν τέλει αποκλείστηκε στην Κόρινθο, όπου βρήκε το αρμόζον τέλος του μαζί με το μεγαλύτερο μέρος της στρατιάς του, υποκύπτοντας στην πείνα τις αρρώστιες.

Σε κεντρική μορφή της Μάχης των Δερβενακίων αναδείχθηκε ο Νικήτας Σταματελόπουλος, ο επονομαζόμενος και Νικηταράς ο Τουρκοφάγος. Στην μάχη αυτή σύμφωνα με ιστορικές πηγές έσπασε τρία σπαθιά κατά τη διάρκεια της μάχης, σκοτώνοντας τούρκους, ενώ στο τέλος της μάχης το χέρι του είχε αγκυλωθεί και δεν άφηνε με κανέναν τρόπο το σπαθί.

Αυτό το σπαθί υπήρξε και ο τελευταίος πλειοδότης όταν το, στην πραγματικότητα πάντοτε ανελεύθερο, ελλαδικό κράτος έβαλε σε πλειστηριασμό το σπίτι του Ήρωα Νικηταρά, ο οποίος πέθανε πάμπτωχος. Στις 24 Ιουλίου 1825 ένα έγγραφο έθετε την ελευθερία του Έθνους στην δικαιοδοσία της Μεγάλης Βρετανίας. Αυτό το έγγραφο δεν το υπέγραψαν ο Υψηλάντης και ο Νικηταράς. Ο μεν πρώτος τέθηκε γρήγορα στο περιθώριο και ο δεύτερος είχε την μοίρα που προαναφέραμε. Η εποχή της ξενοκρατίας είχε ξεκινήσει και κρατάει μέχρι τις μέρες μας.

Η συγκυβέρνηση Σύριζα - Ανέλ βγάζει στο σφυρί τις περιουσίες των Ελλήνων: Στην Πάτρα τα κοράκια ξεπουλάνε σπίτι με 250 ευρώ!

Τα εγχώρια κοράκια έπιασαν για τα καλά δουλειά και εφαρμόζουν πλήρως τις μνημονιακές πολιτικές ξεπουλώντας αντί πινακίου φακής τις περιουσίες των Ελλήνων.

Συγκεκριμένα, στο χώρο της εκποίησης σπιτιών η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη αρχίσει στην Πάτρα, καθώς όπως προκύπτει από το σχετικό ρεπορτάζ του patrastimes.gr, οίκημα φαίνεται να πωλείται για το ευτελές ποσό των 2182 ευρώ.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, πριν από λίγο καιρό, εκτιμητής που λειτουργούσε για λογαριασμό τραπέζης, έκανε αυτοψία σε διαμέρισμα το οποίο βρίσκεται στην περιοχή των προσφυγικών στην Πάτρα και απεφάνθη πως η αξία του, ως προς την τιμή εκκίνησης του πλειστηριασμού του, ο οποίος έχει προγραμματιστεί να γίνει τους πρώτους μήνες του 2017, είναι της τάξης των 2.182 ευρώ.

Αυτό πρακτικά σημαίνει πως το συγκεκριμένο ακίνητο στην καλύτερη των περιπτώσεων θα πουληθεί για 250 ευρώ, καθώς η μέθοδος που επί χρόνια ακολουθείται στόχο έχει το κάθε ακίνητο να μην χτυπηθεί επί τρεις φορές στον τελευταίο πλειστηριασμό, δίνοντας έτσι την δυνατότητα στους άρπαγες της περιουσίας των Ελλήνων να τα αποκτούν κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί.

Και το ξεπούλημα δεν σταματά στην Πάτρα, καθώς όπως προκύπτει από τα έως τώρα στοιχεία η περίπτωση του συγκεκριμένου ακινήτου είναι απλά μια από τις χιλιάδες περιπτώσεις. Τα σπίτια που οι Έλληνες απέκτησαν με κόπο και υπερφορολογήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια εις τριπλούν στην καλύτερη των περιπτώσεων θα αλλάξουν χέρια με ποσά εξευτελιστικά που δεν θα υπερβαίνουν τις 10.000 ευρώ.

Υπεύθυνοι από τα χαμηλότερα κλιμάκια έως τα υψηλότερα δεν είναι άλλοι από τις μνημονιακές δυνάμεις αυτού του τόπου που έχουν βαλθεί να ξεπουλήσουν σε τιμή ευκαιρίας μέχρι και την τελευταία σπιθαμή της Πατρίδας μας.

Διαβάστε επίσης: Τροπολογία Χρυσής Αυγής υπέρ των δανειοληπτών που στοχοποιούνται από τα ξένα funds

Το ίδιο βιολί έπαιξε ο Τσίπρας στην Μπρατισλάβα: Το πρόβλημά μας δεν είναι οι λαθρομετανάστες, είναι ο Εθνικισμός!

Η μαριονέτα των τοκογλύφων, Αλέξης Τσίπρας πέρα από λαοπλάνος και γραφικός, φαίνεται ότι είναι και εμμονικός.

Στην ομιλία του στην χθεσινή σύνοδο των 27 Ευρωπαίων ηγετών  στην Μπρατισλάβα επανέλαβε για ακόμη μια φορά τις ανθελληνικές του θέσεις για το "προσφυγικό", χαρακτηρίζοντας ως τον βασικό κίνδυνο για το μέλλον της Ευρώπης, όχι τις ανεξέλεγκτες ορδές των λαθρομεταναστών, αλλά τον... Εθνικισμό!

Συγκεκριμένα, μίλησε μίλησε για μια ολοκληρωμένη ευρωπαϊκή πολιτική για τη μετανάστευση και το άσυλο, σημειώνοντας ότι «αυτό που απαιτείται είναι ενίσχυση της αποτελεσματικότητας, όχι blame game». Και συνέχισε: «Μη νομίζουμε ότι υιοθετώντας την ατζέντα της Ακροδεξιάς αποτρέπουμε την άνοδο της. Η Ακροδεξιά ατζέντα, ενισχύει την ίδια την Ακροδεξιά».

Ο Αλέξης Τσίπρας είπε ακόμη ότι η ΕΕ δίνει την αίσθηση γραφειοκρατικού οργανισμού, χωρίς διαφάνεια και συνέπεια στις αποφάσεις και υπογράμμισε ότι η Ευρώπη απειλείται από την άνοδο της ακροδεξιάς και των αντιευρωπαϊκών λαϊκιστικών δυνάμεων.

Με άλλα λόγια ο εκτός πραγματικότητας πρωθυπουργός θεωρεί υπεύθυνο για το χάος με την λαθρομετανάστευση στην Ευρώπη και τις πολύνεκρες επιθέσεις των ισλαμιστών τρομοκρατών τον... εθνικισμό!

Προφανώς ο κ. Τσίπρας έχει βάλει στόχο να υλοποίησει άμεσα το σχέδιο του για δημιουργία ενός νέου κράτους και μιας νέας διαπλοκής με την αρωγή των ανθελληνικών "αλληλέγγυων" ΜΚΟ του Τζορτζ Σόρος.

Ο Άρης Βελουχιώτης και τα... σκουπίδια

Επιστολή προς τον δήμαρχο Λαμίας απέστειλε ο βουλευτής του κομμουνιστικού- τριτομνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ, Πάνος Σκουρολιάκος («Ναι σε όλα»!), μετά από επίσκεψή του στην πόλη. Σύμφωνα, λοιπόν, με την διήγησή του, του προκάλεσε αλγεινή εντύπωση η εικόνα που αντίκρισε μπροστά από το άγαλμα του (σφαγέα χιλιάδων Ελλήνων και σεσημασμένο αρχικίναιδο…) Άρη Βελουχιώτη, στην πλατεία Λαού, τονίζοντας ότι «η όψη αλλά και η δυσάρεστη οσμή από τον μόνιμο αυτόν σκουπιδότοπο, εντός της πλατείας, είναι κάτι το οποίο δεν τιμά ούτε τους Λαμιώτες αλλά ούτε και την πόλη και την ιστορία της…».

Επιπλέον, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ απευθύνει «θερμή παράκληση να απομακρυνθεί αυτή η εστία μόλυνσης όχι μόνο του περιβάλλοντος αλλά και της ιστορικής μνήμης αυτού του πολύπαθου τόπου μπροστά από το άγαλμα του Άρη της Εθνικής μας Αντίστασης».

Θα έλεγε κανείς, ότι το σκουπίδι (Βελουχιώτης) πάει μαζί με τα σκουπίδια! Αλλά, ας μην… ανησυχεί ο Σκουρολιάκος.

Μόλις θα ξημερώσει σε τούτη τη χώρα η Χρυσή Αυγή του Ελληνισμού, θα εξαφανιστούν από την πλατεία της Λαμίας και τα σκουπίδια και το άγαλμα του αρχισφαγέα, που θα καταλήξει εκεί που του πρέπει: στα… σκουπίδια!

Νέα επιχείρηση παραχάραξης της Ιστορίας από τους αλβανούς: Παρουσιάζουν ως δικό τους το πολυφωνικό Ηπειρώτικο τραγούδι

Ένα τεχνητά διαμορφωμένο Έθνος όπως των Αλβανών, είναι λογικό να ψάχνει τρόπους για να δημιουργήσει ένα υποτυπώδες παρελθόν, έστω και με ψευδή στοιχεία, τα οποία προέρχονται από την κλοπή πολιτισμού, ηθών και εθίμων που ανήκουν σ' άλλα Έθνη και Λαούς.

Το αναφέρουμε αυτό, καθώς έπεσε στην αντίληψή μας ένα κείμενο από την εφημερίδα “Το Παρόν”, το οποίο αναφέρει τα εξής: “Στην Αλβανία πάντως έχουν βρει θέμα να ασχολούνται: Από ακραίους κύκλους γίνεται επίθεση στον πρώην βουλευτή της ΟΜΟΝΟΙΑΣ Π. Μπάρκα, ιστορικό στέλεχος της ελληνικής μειονότητας και καθηγητή Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο του Αργυροκάστρου, με αφορμή τις δηλώσεις του για το πολυφωνικό τραγούδι, το οποίο, όπως είπε, ενώ ανήκει στην Ήπειρο, γίνεται προσπάθεια από τους Αλβανούς να χαρακτηρισθεί αλβανικό. Οι αλβανοί «ειδικοί» βεβαίως έσπευσαν να παραδεχτούν ότι το πολυφωνικό τραγούδι υπάρχει και στην Ελλάδα, αλλά μόνο μέσα από τις… κοινότητες Αλβανών που ζουν εδώ. Οι ακραίοι στα Τίρανα μάλιστα στράφηκαν εναντίον του Π. Μπάρκα, γιατί θεωρούν ότι με τη συζήτηση αυτή ουσιαστικά επιχειρεί να προωθήσει την αντίληψη περί εθνικής ταυτότητας της Ηπείρου!”.

Η επίθεση των αλβανών κατά του Μπάρκα αφορά προφανώς την πρόσφατη έκδοση του τρίτομου βιβλίου του με τίτλο “ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΗΣ ΦΗΓΟΥ”, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις ΕΛΙΚΡΑΝΟΝ και ουσιαστικά πρόκειται για ένα ολοκληρωμένο έργο για την Ιστορία της Ηπείρου (με ιδιαίτερη έμφαση στο Βόρειο τμήμα της) από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, το οποίο καταρρίπτει πλήρως του τεχνητούς μύθους των αλβανών που εφηύραν για την ανόρθωση του εθνικού τους φρονήματος.

Τόσο οι προσπάθειες καπηλείας του πολυφωνικού τραγουδιού, όσο και άλλες απίστευτες θεωρίες (όπως ο ισχυρισμός τους ότι οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου βρίσκονται μόλις δύο αιώνες στα προαιώνια αυτά Ελληνικά εδάφη, καθώς και η οικειοποίηση εκ μέρους τους του Ελληνικής καταγωγής και συνείδησης Γεωργίου Καστριώτη ως... αλβανού) δείχνουν το σύμπλεγμα αναζήτησης εθνικής ταυτότητας ενός κράτους, του οποίου οι διαφορές ανάμεσα στους κατοίκους του (γκέγκηδες και τόσκηδες) είναι κατά πολύ μεγαλύτερες από τις ομοιότητές τους.

Πλάτωνας: Η Θεωρία των Ιδεών

Στις αρχές του 4ου αιώνα παρατηρούμε ανάπτυξη, της εμπειρικής-τεχνικής γνώσης, από την αρχιτεκτονική μέχρι την ιατρική, ενώ η σοφιστική ανάλυση της γλώσσας είχε αποκαλύψει την αδυναμία μιας άμεσης σχέσης μεταξύ γλώσσας και πραγματικότητας. Όλα αυτά οδήγησαν τον Πλάτωνα σε μια κριτική έρευνα, με σκοπό τη συγκρότηση  μιας αυστηρής ιεραρχίας μεταξύ των διάφορων μορφών γνώσης, την απόλυτη κατοχύρωση της σταθερότητας και της αλήθειας της ανώτερης γνώσης και την αποκατάσταση της δυνατότητας συγκρότησης μιας ακριβούς επιστήμης της σφαίρας της ηθικής και της πολιτικής πάνω στην οποία θα θεμελιωνόταν ένα σχέδιο κοινωνικής μεταρρύθμισης που δε θα στηριζόταν σε «δόξες».  Το μέσο για την ολοκλήρωση αυτού του προγράμματος ήταν η θεωρία των «Ιδεών». Οι Ιδέες, ήταν για τον Πλάτωνα ότι ήταν για τον Παρμενίδη το επίπεδο του «Είναι» με μια θεμελιώδη διαφορά. Το «είναι» του Παρμενίδη, είναι ενιαίο και αδιαφοροποίητο, ενώ οι Ιδέες του Πλάτωνα ήταν πολλαπλές και εύτακτα διαρθρωμένες, όπως ήταν οι επιστήμες που συνέθεταν τον χώρο της καθαρής θεωρίας, δηλαδή τα μαθηματικά.

Για να καταλάβουμε σε πρώτη φάση τι είναι η θεωρία των Ιδεών, πρέπει να εξετάσουμε τη σχέση τους με τα κατηγορήματα.  Η ραγδαία ανάπτυξη της σοφιστικής και της ρητορικής χρήσης της γλώσσας οδήγησε  σε αστάθεια και σχετικότητα κάθε σημασίας, ειδικά στη σφαίρα των ηθικών και πολιτικών αξιών. Λέξεις όπως «δίκαιος» ή «αγαθό» έμοιαζαν να αλλάζουν σημασία ανάλογα με το συμφέρον εκείνου που τις πρόφερε. Συνεπώς καταλαβαίνουμε ότι δεν υπήρχε κάποιο κριτήριο να εγγυάτο την αλήθεια, αλλά ρόλο έπαιζε κάθε φορά η ρητορική πειθώ για να πειστεί κάποιος αν αυτά που έχουν λεχθεί είναι αληθή ή ψευδή. Ο Πλάτωνας κινήθηκε προς αυτή τη κατεύθυνση, της αναζήτησης ενός επιστημονικού κριτηρίου που θα εγγυάται τη συγκρότηση ενός σταθερού συστήματος εννοιών. Μια κριτική ανάλυση της γλώσσας δείχνει με ποιον τρόπο πίσω από την μεταβλητότητα, πολλαπλότητα και αντιφατικότητα των υποκειμένων υπάρχει μια σταθερότητα και μονοσημία των κατηγορουμένων.  Για παράδειγμα το να πεις ότι ο «Χ είναι δίκαιος» , σημαίνει , εάν η κρίση είναι αληθής, ότι ο Χ εμπίπτει στη σφαίρα των κυριολεκτικών σημασιών της δικαιοσύνης δηλαδή στη σφαίρα της «ιδέας» του δίκαιου. Αυτό που συμπεραίνουμε από τη κριτική ανάλυση της γλώσσας είναι ότι για να υφίσταται αληθής μια πρόταση, πρέπει το κατηγορούμενο να διατηρεί αναλλοίωτη τη σημασία του σε πολύ διαφορετικά υποκείμενα. Με άλλα λόγια το κατηγορούμενο πρέπει να αναφέρεται σε ένα μη γλωσσικό αντικείμενο, το οποίο θα διαθέτει αυτόνομη ύπαρξη και του οποίου θα εκφράζει την σταθερή και αμετάβλητη σημασία. Αυτό το αντικείμενο, σε μια πρώτη προσέγγιση είναι αυτό που ονομάζει ο Πλάτωνας «Ιδέα». Μέχρι εδώ καταφέραμε να αποδείξουμε ότι υπάρχει ένα κριτήριο αλήθειας και ψεύδους ανάμεσα στις κρίσεις μας. Ενάντια στη σοφιστική αποσύνδεση της γλώσσας, επιβεβαιώθηκε ότι η γλώσσα εκφράζει, εάν οι κρίσεις της είναι αληθινές, πραγματικές σχέσεις, όπως εκφράζει, αντιθέτως, μη πραγματικές, εάν οι κρίσεις είναι εσφαλμένες. Για να γλυτώσει, το κριτήριο της αλήθειας, από το σοφιστικό σκεπτικισμό και τις ρητορικές καταχρήσεις χρειάζεται μετατόπιση της έρευνας από τις γλωσσικές μορφές στις πραγματικές σχέσεις μεταξύ πραγμάτων και ιδεών. Σε αυτό το σημείο λοιπόν, μπορούμε να διακρίνουμε τον ελιτισμό του Πλάτωνα : Το ερώτημα «τι είναι δίκαιο και αγαθό για τον άνθρωπο και τη κοινωνία;» αποσυνδέεται τόσο από την υποκειμενική γνώμη του μεμονωμένου ατόμου όσο και από την επιβολή του ισχυρότερου και την «δόξα»(γνώμη) της πλειοψηφίας. Εφόσον το δίκαιο και το αγαθό είναι Ιδέες, δικαίωμα να εκφέρει κανείς κρίσεις για αυτά και για τη σχέση τους με τη ζωή της πόλης έχει μόνο αυτός που κατέχει τη γνώση, δηλαδή ο φιλόσοφος. Κατά τον Πλάτωνα λοιπόν μόνο ο φιλόσοφος έχει δικαίωμα να υπαγορεύει τα σχέδια για την ηθικό-πολιτική μεταρρύθμιση της κοινωνίας. Το δικαίωμα αυτό το θεμελιώνει η ίδια η φιλοσοφική γνώση, η οποία δεν έχει καμία ανάγκη τη δημοκρατική συναίνεση της πλειοψηφίας, η οποία προσιδιάζει στον εφήμερο και ασύστατο κόσμο των γνωμών, των συμφερόντων της στιγμής και της ρητορικής κατάχρησης της γλώσσας. Έτσι η πολιτική δράση των φιλοσόφων και των οπαδών τους, αποσκοπεί στην πραγμάτωση της καθαρής δικαιοσύνης, της ιδέας του δικαίου, μέσα στη πόλη, ιδέας που υπάρχει αντικειμενικά, δηλαδή ανεξάρτητα και πέρα από τη θέληση και το συμφέρον των ατόμων και των κοινωνικών ομάδων.

Εξίσου σφοδρή είναι η επίθεση του Πλάτωνα κατά της εμπειρικής γνώσης και των τεχνών που απορρέουν από αυτήν. Τα ερωτήματα που θέτει ο Πλάτωνας κατά της εμπειρικής γνώσης είναι τα εξής: Πώς μπορεί η αισθητηριακή εμπειρία να οδηγήσει σε βέβαιες και σταθερές αλήθειες; Τα δεδομένα είναι πάντα παροδικά και υποκειμενικά, ισχύουν όσο διαρκεί η σχέση μεταξύ αισθητηριακού οργάνου και αντιληπτού αντικειμένου και μόνο για το άτομο που υφίσταται την αίσθηση. Τα δεδομένα αλλάζουν συνεχώς στο ίδιο άτομο και από άτομο σε άτομο. ( ότι μου φαίνεται εμένα γλυκό, σε κάποιον άλλον μπορεί να φαίνεται αλμυρό ) Πως λοιπόν μπορεί να βασιστεί κανείς στην αισθητηριακή εμπειρία, για να εκφράσει κρίσεις που διεκδικούν αιώνια και αντικειμενική εγκυρότητα;

Όπως προανέφερα, αποφασιστική σημασία κατά των Πλάτωνα, έχει η γνώση των μαθηματικών. Θα αναλυθεί εν συνεχεία η σχέση Μαθηματικών και Ιδεών.

Η κατάρριψη του αριστερού σοφίσματος: “οι παππούδες μας πρόσφυγες, οι γονείς μας μετανάστες, εμείς ρατσιστές;”

Στο χθεσινό πρωτοσέλιδο της "Εφημερίδας των Συντακτών" με ημερομηνία διαβάζουμε το γνωστό αριστερό σόφισμα σε μορφή συνθήματος "οι παππούδες μας πρόσφυγες, οι γονείς μας μετανάστες, εμείς ρατσιστές;". Προφανώς το παραπάνω σύνθημα είναι καθαρά ένα σόφισμα. Στην επιστήμη της φιλοσοφίας με τον όρο σόφισμα χαρακτηρίζεται ένας συλλογισμός που έχει αφετηρία κάποιες αληθινές ή αληθοφανείς προτάσεις, αλλά καταλήγει είτε αφαιρετικά είτε προσθετικά είτε με κάποιο άλλο δυσδιάκριτο λογικό σφάλμα σε συμπεράσματα που είναι ψευδή ή άσχετα αλλά που παρουσιάζονται μέσω της επιχειρηματολογίας του σοφίσματος ως αληθή ή σχετικά.

Ένας άλλος επιστημονικός όρος για το σόφισμα είναι ο ψευδώνυμος συλλογισμός. Πρόκειται δηλαδή για  συλλογισμό που χρησιμοποίει ένα ιδανικά εύηχο λογοπαίγνιο για να προκαλέσει αδικαιολόγητη σύγχυση, ντροπή, τύψεις και γενικά δυσφορία σε ακροατήριο που έχει αντίθετες πεποιθήσεις από τον προπαγανδιστή του σοφίσματος.

Ειδικότερα λοιπόν σε αυτή την περίπτωση ας καταρρίψουμε το σόφισμα.

1. "Οι παππούδες μας πρόσφυγες". Ναι, οι παππούδες μας ήταν πρόσφυγες, επειδή κατεσφάγησαν και εκδιώχτηκαν από το τουρκικό κεμαλικό στρατό χωρίς έλεος και στην Σμύρνη και στην Κωνσταντινούπολη και σε όλη την Μικρά Ασία. Είναι πραγματικά λυπηρό να χρησιμοποίει η εν λόγω εφημερίδα αυτή την φράση αυτήν ιδιαίτερα την εποχή που είναι μέσα στην περίοδο της 13ης με την 17η Σεπτεμβρίου και υπάρχει έντονη η μνήμη της καταστροφής της Σμύρνης. Ενώ θα έπρεπε να επεκταθούμε περισσότερο, παραθέτουμε την δήλωση του Αμερικανού Πρόξενου στην Σμύρνη Τζωρτζ Χόρτον (George Horton) που είχε πει σχετικά με τις σφαγές κατά των Ελλήνων και των Αρμενίων από τους τούρκους: «Ένα από τα δυνατότερα συναισθήματα που πήρα μαζί μου απ’ τη Σμύρνη ήταν το συναίσθημα της ντροπής, διότι ανήκα στο ανθρώπινο γένος».

2. "Οι γονείς μας μετανάστες". Ναι, αρκετοί από τους γονείς μας ήταν μετανάστες. Ειδικότερα στην περίοδο της μεταπολίτευσης από το 1974 και μετά η Ελλάδα μαστίζεται  από κυβερνήσεις που δεν ευνοούν τον βιοπορισμό των Ελλήνων και αναγκάζουν μια μεγάλη πλειοψηφία να φύγει ως οικονομικοί μετανάστες σε όλες τις χώρες. Βέβαια εκεί που πήγαν αποδέχθηκαν τους νόμους και σεβαστήκαν τα έθιμα των άλλων λαών. Συνεισέφεραν στην άνοδο του δικού τους βιοτικού επιπέδου αλλά και γενικότερα στην άνθηση της οικονομίας της χώρας υποδοχής. Δεν έγιναν εγκληματίες. Δούλεψαν σκληρά και τίμησαν την αξία της του Έλληνα στα πέρατα της Γης.

3. "εμείς ρατσιστές;". Στην προκειμένη περίπτωση η προπαγανδιστική φυλλάδα των συντακτών χρησιμοποίει το παραπάνω σόφισμα για την αποδόμηση αντιδράσεων σχετικά με την εισαγωγή ανήλικων λαθρομεταναστών στην δημόσια εκπαίδευση. Το ασύνδετο των Ελλήνων θυμάτων από τον τουρκικό στρατό και η εσκεμμένη υπανάπτυξη της Ελλάδος στην μεταπολίτευση που ανάγκασε την μετανάστευση των Ελλήνων στην Ευρώπη και Αμερική έχει σχέση με το αν θα πρέπει υποχρεωτικά με νόμο του ΣΥΡΙΖΑ να δεχτούμε ανήλικους λαθρομετανάστες με αμφίβολο ιατρικό μητρώο και πολύ διαφορετικά ήθη και έθιμα που δεν αφομοιώνονται σε άλλες κοινωνίες στα δημοτικά σχολεία μας;

Η γνωστή αριστερή φυλλάδα έχει επίτηδες αφιερώσει και το 80% της επιφάνειας του πρωτοσέλιδου σε αυτό το θέμα, μετατρέποντας εσκεμμένα το πρωτοσέλιδο σε πόστερ. Ένα πόστερ που προσπαθεί να επιτεθεί στην γενναία απόφαση που πήραν οι Έλληνες γονείς και κηδεμόνες στο Ωραιόκαστρο να προστατέψουν τα παιδιά τους. Να προστατέψουν τα παιδιά τους από την καταστροφική μανία που έχει πιάσει την ανθελληνική σημερινή κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τωρινό δεκανίκι την ΝΔ, το Ποτάμι και τον Λεβέντη. Να προστατέψουν τα παιδιά τους από όλες τις μεταδοτικές αρρώστιες που σέρνουν πάνω τους ένα μεγάλο ποσοστό των λαθρομεταναστών.

Βέβαια η ανθελληνική κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν τοποθέτησε τους ανήλικους λαθρομετανάστες σε ιδιωτικά σχολεία. Κανένας ιδιωτικός φορέας της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης δεν θα δεχόταν για όλα τα χρήματα του κόσμου τέτοια κατάσταση. Γιατί την επόμενη αμέσως μέρα όλοι οι Έλληνες που πληρώνουν ένα υψηλό οικονομικό τίμημα για να είναι τα παιδιά τους σε σωστή αγωγή σώματος και πνεύματος, δηλαδή να είναι υγιή, θα τα απόσυραν άμεσα και θα τα έγραφαν σε άλλο ιδιωτικό σχολείο που δεν θα ανεχόταν αυτή την κατάσταση. Βέβαια οι ίδιοι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά και η ΝΔ στέλνουν κατά πλειοψηφία τα παιδιά τους σε ιδιωτικά πανάκριβα σχολεία και όχι στα δημόσια που αυτή τη στιγμή μπορούν και νομοθετούν.

Άρα εδώ παραθέτουμε την δική μας επιχειρηματολογία:

Οι Παππούδες μας βίαια ξεριζωμένοι και δολοφονημένοι από μουσουλμάνους.

Οι γονείς μας θύματα εκμετάλλευσης στην ξενιτιά.

Εμείς πόσο ακόμη θα παραμένουμε θύματα της καταστροφικής σοφιστείας της αριστεράς;

Ο Άρης ήταν ομοφυλόφιλος και σαδιστής…

Οι Άγγλοι που

καταλόγισαν την ευθύνη για τη σφαγή του Μελιγαλά στον Μπελογιάννη και τον Βελουχιώτη, αποφάσισαν στις 2 Δεκεμβρίου 1944 να σχηματίσουν έναν φάκελο για τα εγκλήματα του « Άρη» για να τον παραπέμψουν, σε δικαστήριο εγκληματιών πολέμου[1]. Στο φάκελο αυτό περιέχονται οι έγγραφες των αξιωματικών της SOE. Ο ΛΟΧΑΓΟΣ E. N. Barker[2] αναφέρει: «… Η πρώτη εντύπωση που σχημάτισα για αυτόν: Ήταν πολύ έξυπνος, αδίστακτος (ruthless) άνθρωπος και τύπος δικτάτορα. ….Στις αρχές Ιουνίου του 1943 στάλθηκα από τον Ταξίαρχο Mayers ως σύνδεσμος αξιωματικός στον Άρη και πήγα μαζί του στο χωριό Γαρδίκι πάνω από την Λαμία. Ενα πρωί μου είπε να μεταβώ στο σχολείο για να ιδώ πως φερόταν στους προδότες. Εκεί είχε εννέα άνδρες και πέντε γυναίκες, όλοι τους γυμνοί και χτυπημένοι στα πέλματα και στο σώμα, για να αναγκαστούν να ομολογήσουν κάτι που δεν διέπραξαν. Ήσαν λιπόθυμοι, αλλά έφεραν καυτό λάδι και το έριξαν στις πληγές τους και τους άφησαν έτσι επί 24 ώρες. Ένας μόνο άνδρας εξαιρέθηκε γιατί πετσοκόφτηκε (cut up with a knife) από τον Θάνο (Καπετάν Θάνο) τον υπαρχηγό του Άρη, ώσπου πέθανε. Την άλλη μέρα μόνο δύο άνδρες ζούσαν, οι οποίοι πυροβολήθηκαν χωρίς άλλη σκέψη. Υπήρξα μάρτυρας όλων των ανωτέρω που διαδραματίστηκαν με τις άμεσες διαταγές του Άρη, ο οποίος ήταν παρών και συμμετείχε. Ήμουν μάρτυρας σε τρεις ξεχωριστές περιπτώσεις, παρόμοιας συμπεριφοράς σε μεμονωμένα άτομα ,τα οποία είχαν κατηγορηθεί ως προδότες. Σε κάθε περίπτωση είχαν ξυλοκοπηθεί ανελέητα και μετά πυροβολήθηκαν. Η μια ήταν ένα κορίτσι δεκαπέντε η δεκαέξι ετών, το οποίο ξυλοκοπήθηκε και εκτελέστηκε στο χωριό Σκουληκαριά. Για όλα αυτά τα άτομα που εκτελέσθηκαν (με βασανιστήρια), μόνο για ένα είχα πεισθεί ότι ήταν προδότης. τα άλλα υπέστησαν αυτή τη μεταχείριση επειδή δεν ήσαν μέλη του ΕΑΜ. Πάρα πολλές φρικαλεότητες (atrocities) υπέπεσαν στην αντίληψη μου στο διάστημα της υπηρεσίας μου στον Άρη, στις οποίες δεν υπήρξα μάρτυς επειδή μετά την συμφωνία μεταξύ ΕΑΜ και Βρετανικής Στρατιωτικής Αποστολής (SOE), ήμουν υπεύθυνος στην προσπάθεια να σταματήσουν αυτές οι φρικαλεότητες, που διεπράτοντο κάτω από την πλάτη μου. Ως μία ένδειξη του χαρακτήρα του Άρη μπορώ να πω ότι είναι ένας γενναίος και ένα πολύ ευχάριστο πρόσωπο στις κανονικές συζητήσεις. Ωστόσο έχει ομολογήσει σε μένα ότι είναι ομοφυλόφιλος και πάντοτε είχε μαζί του έναν νεαρό ο οποίος μετάφερε τα χαρτιά του και ενεργούσε ως υπασπιστής του. Αναμφιβόλως ειναι σαδιστής. Του αρέσει να καυχιέται για τις φρικαλεότητες που έχει διαπράξει, όπως παραδείγματος χάριν, του αρέσει πολύ να αφηγείται την ιστορία για τον αποκεφαλισμό ένδεκα Ιταλών.» Ο λοχαγός Lyall Wilkins που ήταν «σύνδεσμος» από τον Ιούνιο ως τον Οκτώβριο του 1944, έγραψε ότι, «ο Άρης είναι δολοφόνος, σαδιστής, σοδομίτης, και βασανιστής, του οποίου η προτιμούμενη διασκέδαση ήταν να γδέρνει ανθρώπους ζωντανούς (skinning people alive)». Ακριβώς το ίδιο ανέφερε στην κατάθεση του και ο Νεοζηλανδός λοχαγός DENIS HAMSON, που έγραψε ότι ήταν παιδεραστής, ενώ και ο Νεοζηλανδός λοχαγός Wi…

Όνειρα και Αρχαία Ελλάς

«Όταν όμως ένας άνθρωπος έχει ρυθμίσει τη δίαιτα του με τους κανόνες της υγιεινής και της σωφροσύνης, όταν, πριν παραδοθεί στον ύπνο, ξυπνάει το λογιστικό μέρος της ψυχής του και το θρέψει με καλούς λόγους και σκέψεις και συγκεντρώνει σ' αυτές όλη τη διάνοιά του, όταν χωρίς ούτε να στερήσει ούτε να παραφορτώσει το επιθυμητικό του, του παραχωρεί όσο ακριβώς χρειάζεται για να αποκοιμηθεί και να μην έρχεται να διαταράσσει το καλύτερο μέρος της ψυχής με τη χαρά ή τη λύπη του, αλλά το αφήνει να νιώσει, ότι δεν γνωρίζει από τα περασμένα ή από τα παρόντα ή από τα μέλλοντα. Όταν επίσης αυτός ο άνθρωπος κατευνάσει το θυμοειδές μέρος της ψυχής του και κοιμηθεί χωρίς να έχει την καρδιά του ταραγμένη από οργή εναντίον άλλων. Όταν τέλος καθησυχάζει αυτά τα δύο μέρη της ψυχής κρατώντας άγρυπνο μόνο το τρίτο, όπου εδρεύει η φρόνηση, και έτσι αναπαυθεί, ξέρεις βέβαια ότι τότε το πνεύμα του αγγίζει όσο γίνεται περισσότερο την αλήθεια...»

-Πλάτων

Το όνειρο για μας σήμερα είναι συνώνυμο του φανταστικού και του ανυπάρκτου, γιατί ζούμε σ' έναν κόσμο όπου ο υλισμός και ο ορθολογισμός κρατούν τα ηνία της σκέψης και της δράσης μας. Όμως για τους αρχαίους προγόνους μας -και όχι μόνο για τους Έλληνες, αλλά για όλους τους αρχαίους λαούς της γης- το όνειρο είχε διπλό χαρακτήρα. Μπορούσε να παρουσιάσει ψεύτικες εικόνες είδωλα και φαντάσματα, αλλά και να δείξει αλήθειες και να συμβουλέψει σίγουρα, αν και ίσως μέσω συμβόλων μερικές φορές.

Όμηρος

Στον Όμηρο το όνειρο είναι πάντα ένα προσωποποιημένο, αλλά θεϊκό ον με φτερούγες, το οποίο εμφανίζεται στον ονειρευόμενο στο προσκέφαλό του και πάλι εξαφανίζεται. Όταν π.χ. ο Νέστωρ επισκέπτεται τον Αγαμέμνονα, αυτοονομάζεται μαντατοφόρος του Διός. Αποστολή του είναι να μεταφέρει την θέληση του θεού. Στον ομηρικό ύμνο του Ερμή αυτός ο θεός αποκαλείται οδηγός ή μεσολαβητής των ονείρων. Είναι χαρακτηριστικό για εκείνα τα χρόνια ότι κατά κανόνα οι θεοί εμφανίζονται αυτοπροσώπως και ομιλούν στον ονειρευόμενο.

Ορφέας

Βάση αυτής της αντίληψης είναι η πανάρχαια ορφική εξίσωση σώμα = σήμα, δηλαδή τάφος, την οποίαν βρίσκουμε μεταγενέστερα και στον Φαίδρο του Πλάτωνος. Στον ύπνο η ψυχή είναι απελευθερωμένη από το σώμα, τον τάφο της, και μπορεί, αφού έχει γίνει πιο ευαίσθητη, να επικοινωνήσει με τα ανώτερα όντα.

Στον ορφικό ύμνο ο Όνειρος είναι μακάριος, δηλαδή θείος, τανυσίπτερος, με απλωμένα τα φτερά, και ούλος, ολοκληρωμένος. Φανερώνει τα μέλλοντα στις κοιμισμένες ψυχές των ευσεβών, ενώ αντιθέτως αφήνει τους φαύλους στην άγνοια και τα δεινά.

Αισχύλος

Είναι αυτονόητο ότι αφού τα όνειρα είναι θείας προέλευσης θα πρέπει να εξετάζονται και να ερμηνεύονται με προσοχή. Στον «Προμηθέα Δεσμώτη» του Αισχύλου αναφέρεται ότι η ερμηνεία των ονείρων είναι ένα από τα μεγαλύτερα δώρα που έκανε ο Τιτάνας στους ανθρώπους.

Επίσης οι αρχαίοι προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να αποτρέψουν ένα κακό που είχε προφητευθεί, είτε διηγούμενοι το όνειρο στον ‘Ηλιο, είτε θυσιάζοντας στους αποτρόπαιους θεούς ή κάνοντας καθαρμούς με νερό.

Λαθρομετανάστες έστησαν υπαίθριο τζαμί σε κεντρικό σημείο της Θεσσαλονίκης και άρχισαν τις προσευχές στον Αλλάχ

Έκπληκτοι έμειναν οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης μπροστά στο θέαμα μιας ομάδας λαθρομεταναστών οι οποίοι μετέτρεψαν ένα από τα κεντρικότερα σημεία της πόλης σε υπαίθριο τζαμί.

Συγκεκριμένα στην οδό Ηρώδου Αττικού, κοντά στην Φράγκων μια ομάδα μουσουλμάνων ανενόχλητη σταμάτησε και μετέτρεψε τον συγκεκριμένο πεζόδρομο σε τζαμί προκειμένου να προσευχηθεί για την ισλαμική γιορτή της θυσίας (Κουρμπάν Μπαϊράμ).

Δεκάδες κάτοικοι της πόλης έμειναν στήλες άλατος βλέποντας έναν από τους εμπορικότερους δρόμους της Θεσσαλονίκης να ισλαμοποιείται από παράνομους μετανάστες, αλλά η πρόκληση των μουσουλμάνων δεν σταμάτησε εκεί, καθώς παρόμοιο γεγονός έλαβε χώρα στην περιοχή Παναγίας Φανερωμένης στην Θεσσαλονίκη.

Η μουσουλμανική επέλαση έλαβε σάρκα και οστά με το άνοιγμα των συνόρων και την εισροή εκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών στην χώρα μας και φαίνεται πως δεν είναι πρόθυμη να σταματήσει μέσα στους τοίχους των hotspot, αλλά να επιβληθεί στην ελληνική κοινωνία είτε με προκλητικές εκδηλώσεις και προσευχές σε δημόσιους χώρους είτε δια της βίας.

ΜΑΡΙΟΣ (Μαργαριτης Μπρουσας): 11 Σεπτεμβρίου 2001: Η μέρα που άλλαξε τον κόσμο

ΜΑΡΙΟΣ (Μαργαριτης Μπρουσας): 11 Σεπτεμβρίου 2001: Η μέρα που άλλαξε τον κόσμο: Σαν σήμερα πριν 15 χρόνια δύο πολιτικά αεροσκάφη προσέκρουσαν στους Δίδυμους Πύργους του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου στο κέντρο της Νέας...

11 Σεπτεμβρίου 2001: Η μέρα που άλλαξε τον κόσμο

Σαν σήμερα πριν 15 χρόνια δύο πολιτικά αεροσκάφη προσέκρουσαν στους Δίδυμους Πύργους του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου στο κέντρο της Νέας Υόρκης των ΗΠΑ. Η πτήση 11 της American Airlines με 81 επιβάτες συνετρίβη στον Βόρειο Πύργο του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου στις 8:46:40 π.μ. τοπική ώρα. Η πτήση 175 της United Airlines με 56 επιβάτες συνετρίβη στον Νότιο Πύργο στις 9:02:59 π.μ. τοπική ώρα και μεταδόθηκε ζωντανά από τα περισσότερα τηλεοπτικά δίκτυα ανά τον κόσμο, που μόλις είχαν διακόψει το πρόγραμμά τους για να ενημερώσουν για την προηγούμενη πρόσκρουση.

Αποτέλεσμα αυτών των δύο προσκρούσεων ήταν να καταρρεύσει ο Νότιος Πύργος στις 9:59 π.μ. και ο Βόρειος Πύργος στις 10:28 π.μ. Ο συνολικός αριθμός των νεκρών εκείνης της ημέρας ανέρχεται κοντά στους 3.000 κάνοντάς την μία από τις πιο αιματηρές – αν όχι η πιο αιματηρή – τρομοκρατική επίθεση που έγινε ποτέ.

Παραλλήλως με τα παραπάνω η 11^η Σεπτεμβρίου του 2001 είναι επίσης η μέρα που άλλαξε τον κόσμο, αφού είναι η επίσημη έναρξη του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Δεν θα υπεισέλθουμε σε διάφορες θεωρίες που έχουν αναπτυχθεί σχετικά με εκείνη την ημέρα, αφού πλέον δεν έχουν καμία απολύτως σημασία, πέραν της πιθανής αποκαλύψεως κάποιων καθεστωτικών μύθων σχετικά με εκείνη την ημέρα. Όμως, δεν έχουν καμία σημασία γιατί ακόμα και η επιβεβαίωση τους δεν μπορεί να αλλάξει την πορεία της διεθνούς πολιτικής.

Οι άμεσες συνέπειες του γεγονότος ήταν καταρχάς η αύξηση των μέτρων «εσωτερικής ασφάλειας» σε ολόκληρο τον λεγόμενο «δυτικό κόσμο», γεγονός που αποτελεί την είσοδο των μυστικών υπηρεσιών σε κάθε σπίτι στον κόσμο, την διαρκή παρακολούθηση των πάντων μέσω του λεγόμενου “Patriot Act” που ψηφίστηκε στις ΗΠΑ στις 26 Οκτωβρίου του 2001, λίγες μέρες μετά την τραγωδία. Κατά δεύτερον εξαπολύθηκαν δύο άμεσες πολεμικές εκστρατείες των ΗΠΑ σε Ιράκ και Αφγανιστάν, με σκοπό τον εντοπισμό και την εξάρθρωση της τρομοκρατικής οργάνωσης του Οσάμα Μπιν Λάντεν και την ανατροπή του μπααθικού καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν με την πρόφαση ότι κατείχε όπλα μαζικής καταστροφής.

Εν τέλει αυτό που αποδείχτηκε στην συνέχεια ήταν ότι ο Σαντάμ Χουσεΐν δεν κατείχε όπλα μαζικής καταστροφής και ότι η Αλ Κάιντα του Οσάμα Μπιν Λάντεν ήταν μία τρομοκρατική οργάνωση που στο παρελθόν, αλλά και στο μέλλον, ήταν χρηματοδοτούμενη από τις ΗΠΑ, προκειμένου να τους κάνει «βρώμικο» γεωπολιτικό παιχνίδι. Όμως αυτές οι αποδείξεις δεν σταμάτησαν τις ΗΠΑ, οι οποίες πλέον είχαν γεμίσει την Ασία με τις στρατιωτικές τους βάσεις, σε ένα σχέδιο περικύκλωσης του Ιράν, το οποίο αναμενόμενα θα καταλήξει σε έναν πόλεμο, οι προπαρασκευαστικές ενέργειες του οποίου κρατάνε μέχρι σήμερα.

Και εδώ είναι που έρχεται η γεωπολιτική θεωρία να ρίξει φως στα τεκταινόμενα, αποκαλύπτοντας το αδιάψευστο γεγονός ότι η 11^η Σεπτεμβρίου υπήρξε μία θαυμάσια ευκαιρία για τις ΗΠΑ, προκειμένου να επεκταθούν γεωστρατηγικώς σε μία πολύ ευαίσθητη περιοχή. Αντιγράφουμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Μπρεζίνσκι, "The Grand Chessboard", που εκδόθηκε το 1998: «Με βάση την γεωγραφία το Καζακστάν είναι η ασπίδα και το Ουζμπεκιστάν η ψυχή για τις πολυποίκιλες εθνικές αφυπνίσεις της περιοχής», ενώ στα συμπεράσματα του βιβλίου, θέτει τον σκοπό, λέγοντας: «Συνεπάγεται ότι η πολιτική και οικονομική υποστήριξη για αυτές τις σημαντικές, πρόσφατα ανεξαρτητοποιημένες χώρες είναι ένα σημαντικό μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής για την Ευρασία. Η εδραίωση μίας κυρίαρχης Ουκρανίας, η οποία στο μεταξύ επαναπροσδιορίζει τον εαυτό της ως μία κεντροευρωπαϊκή χώρα και προχωρά σε μια εντονότερη συγχώνευση με την Κεντρική Ευρώπη, είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό συστατικό μίας τέτοιας πολιτικής, όπως εξίσου σημαντική είναι και η εγκαθίδρυση στενότερων σχέσεων με κράτη στρατηγικώς αξονικά, όπως το Αζερμπαϊτζάν και το Ουζμπεκιστάν, επιπροσθέτως της πιο γενικευμένης προσπάθειας να “ανοίξει” η κεντρική Ασία στην παγκόσμια οικονομία, παρά τα ρωσικά εμπόδια».

Και μετά από αυτά αξίζει να παραθέσουμε την κριτική θεωρία του καθηγητή Spykman, καθηγητή του τμήματος διεθνών σχέσεων του Yale, ο οποίος χάραξε την παρακάτω παρατεθείσα περιοχή στον παγκόσμιο χάρτη, ως το «κλειδί» της δημιουργίας μίας παντοκρατορίας. Πάσα ομοιότητα των δύο χαρτών προφανώς δεν είναι συμπτωματική και  έχει απόλυτη συνάφεια με το απόσπασμα από το νέο βιβλίο του Κίσινγκερ που γράφει: «Το ιδανικό μίας ενωμένης Ευρώπης υπό μία μοναδική θεία κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί. Οι ΗΠΑ παρείχαν το μέρος για να σχηματιστεί αυτή σε μακρινές ακτές».

Βλέπουμε, λοιπόν, μία ευθεία γραμμή που ξεκινά από την θεωρία του Spykman στις αρχές της δεκαετίας του 50, φτάνει στην 11^η Σεπτεμβρίου και επεκτείνεται στους πολέμους στην Μέση Ανατολή και την Ασία, μέχρι σήμερα στις ταραχές της Ουκρανίας και τον συριακό "εμφύλιο" πόλεμο και την δημιουργία του Ισλαμικού Χαλιφάτου της ISIS. Η 11^η Σεπτεμβρίου υπήρξε μία πολύνεκρη τραγωδία, την οποία όμως εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο οι αμερικανοί για να πραγματώσουν γεωπολιτικά σχέδια δεκαετιών.