Στην μόνιμη στήλη συνειδητής πλαστογράφησης της Ιστορίας “Σαν σήμερα”, στην φυλλάδα “Ριζοσπάστης” του Καπιταλιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΚΚΕ), γράφτηκαν και τα εξής χθες Τετάρτη 31 Αυγούστου 2016:
“1935. Ο Αλεξέι Σταχάνοφ καταρρίπτει το προηγούμενο ρεκόρ εξόρυξης κάρβουνου, βγάζοντας στη βάρδιά του -που ήταν 5 ώρες και 45 λεπτά- 102 τόνους (με νόρμα 7 τόνων, γεγονός που αντιστοιχούσε δηλαδή με 14 νόρμες). Ήταν προσωπικό κατόρθωμα του Σταχάνοφ, αποτέλεσμα της εφαρμογής νέας τεχνικής στην παραγωγή και της πρωτοβουλίας του κάνει πιο αποδοτική τη δουλειά του προς όφελος της σοβιετικής κοινωνίας. Τιμήθηκε ως “Ήρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας”. Το σταχανοφικό κίνημα έμεινε στην Ιστορία ως κίνημα των λαϊκών μαζών, που αξιοποιούν τις ενδογενείς δυνατότητες του σοσιαλισμού προκειμένου να τραβήξουν την εξέλιξη της κοινωνίας προς τα μπρος, προς τον κομμουνισμό”.
Πέρα, όμως, από τις γνωστές “ταξικές” μπουρδολογίες της φυλλάδας των μαγαζατόρων του Περισσού, υπάρχει και η πραγματική διάσταση της Ιστορίας, την οποία σε μόνιμη βάση επιχειρούν να παραχαράξουν τα εγχώρια μαντρόσκυλα της αλήστου μνήμης ιμπεριαλιστικής και αντεργατικής Σοβιετικής Ένωσης. Στην πραγματικότητα ο Σταχανοφισμός (εκ του εμπνευστή του εγχειρήματος Σταχάνοφ) δεν ήταν τίποτα άλλο από τον καταμερισμό της εργασίας, κάτι το οποίο επί δεκαετίες εθεωρείτο ως αυτονόητο στην οργανωμένη ανθρακοβιομηχανία της Δύσης.
Έγινε, όμως, με τέτοιον τρόπο ώστε να “ξεζουμίζεται” κάθε ζωτική ικμάδα των εργαζομένων, όχι μόνο στα ανθρακορυχεία αλλά παντού. Με τον απλοϊκά ρομαντικά δοσμένο μανδύα του Σταχανοφισμού δόθηκε το έναυσμα για εντατικοποίηση της εργασίας και συνεχείς αυξήσεις στο κατώτατο όριο της ημερήσιας νόρμας που έπρεπε να παραχθεί για να πληρωθεί το απαραίτητο μεροκάματο. Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί ότι οι Σταχανοφίτες, δηλαδή οι αρχηγοί της ομάδας, είχαν χωριστές τραπεζαρίες στα εργοστάσια, με τον μισθό τους να φτάνει το εικοσαπλάσιο του μέσου μισθού.
Είναι, λοιπόν, αναμφίβολο ότι ο Σταχανοφισμός, εκτός του επιμερισμού της εργασίας και της εντατικοποίησής της εισήγαγε και την διαφοροποίηση των αμοιβών, η οποία μάλιστα σύντομα υπερέβη σε πολλές περιπτώσεις ακόμη κι αυτή των (άλλων) καπιταλιστικών χωρών. Ο Σταχανοφισμός υπήρξε η χαριστική βολή εναντίον της “ουραβνίλοβκα”, της ίσης αμοιβής δηλαδή, η οποία είχε θεσπιστεί κατά τα πρώτα έτη του σοβιετικού καθεστώτος.
Απέδειξε, με τον χείριστο τρόπο, ότι τα λεγομενα “σοσιαλιστικά κίνητρα” στην εργασία, επί και υπό του μπολσεβικισμού, όχι μόνο ήσαν ανεφάρμοστα, αλλά αποτελούσαν καθαρό παραλογισμό, ο οποίος οδηγούσε στην πλήρη καταπίεση και εξουθένωση των εργαζομένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου