Οι ραγδαίες εξελίξεις των τελευταίων μηνών δεν είναι τίποτα άλλο από την επιτάχυνση της χρόνιας παρακμιακής πορείας της μεταπολίτευσης. Μια μεταπολίτευση, η οποία με τις αλλεπάλληλες κυβερνήσεις της φρόντισε σιγά- σιγά να χτίσει ένα σαθρό και σάπιο οικοδόμημα, χρησιμοποιώντας τα πιο κατάλληλα υλικά. Η ευθύνη της δομικής χρεωκοπίας, άρα και του ασφαλιστικού συστήματος, ανήκει σ΄όλους αυτούς που διακυβέρνησαν την Χώρα από το 1974 μέχρι σήμερα, ανεξαρτήτως του μεγέθους ευθύνης που βαραίνει την κάθε κυβέρνηση ξεχωριστά. Μια περίοδος, η οποία απέκτησε πολύ χειρότερα χαρακτηριστικά όταν σταδιακά θεσμοθετήθηκε με τον πλέον επίσημο τρόπο ο εθνομηδενισμός και η άρνηση της ελληνικής ταυτότητας με το πρόσχημα του «ευρωπαϊκού μονόδρομου».
Είτε από την πλευρά της εκσυγχρονιστικής σοσιαλδημοκρατίας είτε από την μεριά της φιλελεύθερης κεντροδεξιάς, υπογράφονταν και αναλαμβάνονταν ασήκωτες και μη συμφέρουσες δεσμεύσεις και υποχρεώσεις από την Χώρα μας έναντι της ευρωπαϊκής δομής και της διαδικασίας οικονομισματικής συγκρότησης ομοσπονδίας, χωρίς ταυτόχρονα στο εθνικό επίπεδο να αποφασίζονται οι αναγκαίες και απαραίτητες προσαρμογές και αλλαγές που θα μετέτρεπαν όντως την Ελλάδα σε βιώσιμη και καρποφόρα περιοχή της ευρωζώνης. Οι διαδοχικές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, χρησιμοποιώντας τα εκλογολάγνα συνθήματα του εξουσιαστικού δικομματισμού, απέφευγαν συστηματικά τις ευθύνες έναντι του Τόπου, της Ιστορίας του και του Μέλλοντος αυτού, ενώ την ίδια στιγμή δέσμευαν το Έθνος μας σε μια Ευρώπη έρμαιο των κερδών των αδίστακτων διεθνών τοκογλύφων.
Και όλα αυτά, προφασιζόμενες το πολιτικό κόστος, δηλαδή την προστασία στην διατήρηση της εξουσίας και των στενών συντηρητικών συμφερόντων τους που απορρέουν από την συμμετοχή τους σ΄αυτήν. Αφού οι πρώην «θανάσιμοι εχθροί» υποχρεώθηκαν από τους ευρωπαίους πάτρωνές τους να συγκυβερνήσουν και να εκτεθούν ακόμη περισσότερο, άφησαν την σκυτάλη της υποτέλειας σε μια εξίσου διψασμένη για εξουσία αριστερά, η οποία με τις διεθνιστικές της ιδεοληψίες προχώρησε ακόμη περισσότερο τον εθνομηδενισμό των προκατόχων της. Εστιάζοντας στα τελευταία 20 χρόνια διακυβέρνησης της Χώρας θα δούμε ότι η περίοδος Σημίτη πρόσθεσε συν 100 δισ. στο χρέος, η περίοδος Καραμανλή επίσης συν 100 δισ. χρέος, ενώ η περίοδος Τσίπρα σωρευτικά 90 δισ.
Ο Ελληνικός Λαός, με τα συνεχόμενα Μνημόνια πάνω στην πλάτη του, καλείται να πληρώσει ένα μη βιώσιμο χρέος σε μια εξίσου μη βιώσιμη οικονομία, εντός μιας Πατρίδας η οποία είναι χειροπόδαρα δεμένη από τους θεσμούς του ευρώ, έχοντας απολέσει έτσι ακόμη και κάθε τυπικό δείγμα εθνικής ανεξαρτησίας.
Με τα Μνημόνια να οδηγούν στην λογική της κινούμενης άμμου (καθώς όσο περισσότερο κινούμαστε σ΄αυτά τόσο περισσότερο βουλιάζουμε στον δημιουργημένο βούρκο τους), η Πατρίδα και ο Λαός νιώθουν ήδη τις αλυσίδες της σκλαβιάς να βαραίνουν ακόμη πιο πολύ. Η άμεση και αποτελεσματική αντίδραση σ΄αυτήν την τραγική κατάσταση αποτελεί απαραίτητο μονόδρομο για την Εθνική Επιβίωση και Ανόρθωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου